Салауат әйтеү

(Әхзәб сүрәһе, 56 аят).
   Пәйғәмбәргә салауаттар әйтеүҙең бик сауаблы булыуы хәҙистәрҙәндә билгеле.
   Бер көндө пәйғәмбәребеҙ Мөхәммәд ғәләйһис-сәләм сәхәбәләре янына көләс йөҙ менән килеп үҙенең шатлығын аңлатҡан: Джәбрәил фәрештә килеп: “Йә, Мөхәммәд! Өммәтеңдән бер кеше һиңә бер салауат килтергәнгә ун салауат, бер сәләм килтергәнгә ун сәләм килтереүемә риза булырһыңмы? – тине. Бына шул сәбәптән мин дә һөйөндөм” – тигән пәйғәмбәр.
   Пәйғәмбәребеҙ тағы бер хәҙисендә: “ Миңә бер салауат әйткән өсөн, фәрештәләр ун мәртәбә истиғфар итәрҙәр. Шулай булғас теләгән кеше салауатты аҙайтһын, теләгәне күбәйтһен”.
   Икенсе бер хәҙистәрендә: “Инсандарҙың миңә иң яҡыны – миңә күп салауат әйткәнелер", «Мин иҫкә алынғанда миңә салауат килтермәгән кеше – иң һаран кешелер”, “Миңә йома көндәрендә күп салауат әйтегеҙ”, “ Ер йөҙөндә әйләнеп йөрөгән фәрештәләр бар, улар өммәтемдең сәләмен миңә еткерерҙәр”.
   Салауат шәрифтәрҙе һәр кемгә күп уҡыу-әйтеү тейешлелер. Салауат шәрифте күп уҡыу әфәт үә бәләләрҙән һаҡлар, фәҡирлектән имен булыр өсөн үә хәйерле маҡсаттарға, шатлыҡтарға ирешеүгә оло сәбәп булыр.
   “Бәндәләрҙең Ҡиәмәт көнөндә миңә иң артығырағы – салауат шәрифте күберәк әйтеүселер” – тине пәйғәмбәребеҙ.
   Ошо аят һәм хәҙистәрҙән аңлашылғанса, берәй мәжлестә, йәки бер ерҙә Пәйғәмбәребеҙ исемен телгә алынғанда “Аллааһүммә салли ғәләә сәййидинәә үә нәбиййинәә Мүхәммәд” тип, уны сәләмләргә кәрәк.