УЛ МИНЕ БҮРЕКЛЕ ИТТЕ...

Тәү тапҡыр 4 йәшемдә ҙур сәхнәгә сыҡтым. Тәүге президентыбыҙҙың инаугурацияһы ине. Мин бейенем. Юғары түшәмдән, миллионлаған лампочкаларҙан, меңәрләгән кешеләрҙән баш әйленде. Республика тормошонда ғына түгел, бәләкәй Заһир башында ла тарих яҙылды. Һаман иҫләйем: ул миңә ап-аҡ милли костюм бүләк итте. Бүрегемдең "ҡойроғо" иҙәнгә тейеп тора ине. Ул минең менән башҡортса аралашты, шаяртты, ҡеүәтләне. Мин уны ҡартатайым һымаҡ күрҙем... Унан беҙҙең ауылда ике ҡатлы мәктәп төҙөлдө, асфальт һалынды, газ үтте, ҡарттар йорто сафҡа инде. Бөтә республикала ошондай эштәр барҙы. Өфөгә уҡырға килгәс, мәктәп асылған ер һайын бейергә барҙым. Бер мәл ул миңә: "Минең һымаҡ һиндә бөтә ерҙә йөрөйһөң",--тип шаяртты һәм йылмайҙы. 

УЛ МИНЕ БҮРЕКЛЕ ИТТЕ...