Ожмах

Бынан бер нисә йыл элек приют ишеге алдындағы ултырғысҡа һаҡҡан  бер ир бала менән ҡыҫҡа ғына һөйләшеү булып алды. Уға 9-10 йәштәр самаһы ине шикелле.

       - Һаумы? – тинем, тегенең янынан урын алып.

       Сәләм алынманы, малай ҡаш аҫтынан уҫал ҡарап ҡуйыу менән генә сикләнде.

       - Таныш булайыҡ! – Исемемде атаным. – Ә һинеке?

       - Ну, Алексей. – Үҙенең үҫкән икәнлеген күрһәтергә теләгәндәй яурындарын яҙып турайыңҡырап ҡуйҙы. -  Нимәгә ул?

       - Былай ғына. Һин моғайын да ошонда йәшәйһеңдер?

       - Йәшәмәйем, ваҡытлыса ғына урынлаштырҙылар.

      Бындай балаларҙың яҙмышы билдәле – йә уларҙы тәрбиәгә берәйһе ала, йә улар ары балалар йортона оҙатыла. Шуға төпсөнөп малайҙың күңеленә яра һалырға теләмәй:

       - Бында нисек? – тинем.

       - Бара. Ашатыу ҙа, тәрбиәселәр ҙә насарҙан түгел, бүлмәләр таҙа, яҡты, йылы.

       - Тимәк ожмахтағы һымаҡ!

       - Ә миңә ожмах кәрәкмәй, өйгә ҡайтҡым килә, атай-әсәйемә!

       - Улайһа килеп алырҙар тиҙҙән, көт!

       - Килмәҫтәр шул... Улар икеһе лә эскесе... Барыбер ҙә өйгә ҡайтҡым килә... – Малайҙың күҙҙәре йәшкәҙәне.

      Насар атай-әсәй булмай, улар бала өсөн теләһә ниндәй шарттарҙа ла тиңдәшһеҙ һәйбәт!

      Шул, ата-әсәһен фәрештәгә тиңләп яратҡан, уларға йәндәре-тәндәре менән бирелеп китеп табынған балаларҙы яҡлайыҡ, яҡлайыҡ һәм һаҡлайыҡ.  

      Ә ожмахҡа килгәндә ул ата-әсәнең аяҡтары аҫтында, шуға ла бит бала һеҙҙең итәккә сат йәбешкән, тормош юлдарынан етәкләп алып барһын, тип өмөт менән төбәлеп ҡулығыҙға үрелгән!