БИРЕ. ДАУАМЫ

Миләүшә ҠАҺАРМАНОВААҙағы. Башы 36-сы һанда.Аптырауының сигендә көлә генә алды:—Һин нишәп илайың?—Һин илағас... Һинең көсөң етмәгәс...— ...Ярты сәғәттәй һүҙһеҙ булғас, Зөһрә тағы өндәшә:—Сәйфулла ҡустыңдың класташы Ҡасим миңә хат яҙа.Быны ниңә әйткәндер, үҙе лә аңламай. Бер иҫәр менән тиң итеп һөйләшеп ултырыуын ҡыҙҙар белһә ятып көлөрҙәр ине лә, әле мәле ул түгел.—Ҡасим ҡайтмай... Ул ҙур һыуға төшөп китә.—Ыстағайым! Нимә һөйләйең, алйот!—тип ҡысҡырып ебәргәнен һиҙмәй ҙә ҡала ҡыҙ.—Һине тыңлап ятҡан мин дә инде.«Бире», гүйә, уны ишетмәй:—Бер ҡуллы кеше алып китә һине... алыҫҡа. Бер күҙе лә юҡ...—Ауыҙыңдан ел алһын! Етәр! Әллә нимәләр юрап ятма миңә! Нишана!—Зөһрә ҡалҡынып йоҙроғон һелкеп ала хатта,—Миңә күрәләтә бер ғәрипте теләп ята ишшыу бында! Үҙеңде алып китһен әйҙә бер ҡуллы, бер күҙле бисура.Иҫәрҙең тауышы баҫыла төшә:—Мин ул кеше кигәнсе бумайым, китәм...—Китерең буғымды! Йөрөрөң мәңге ошонда шул санаңды һөрәп. Мин бәләкәй саҡта ла йөрөй инең, ҡартайғас та йөрөрөң.Бынан ары һөйләшмәнеләр. Һепертмә буран аҫтында баҫылып, ойоп киткән еренән, әллә төн уртаһында, әллә инде иртәнсәк, баҫлығып саҡ уянып китте Зөһрә. Уянһа—лысма һыу. Әйтерһең өҫтөндәге ҡар иреп аҡҡан. Башын ҡалҡытырға итһә, үңәсе ярылып киткәндәй булды. Муйынына тотондо. А-ай, телен дә ҡыбырлатмаҫлыҡ итеп тамағы шешеп сыҡҡан икән. Маңлайы ла сатнап ҡына килә... Ҡыҙ торорға маташып улай тулғанды, былай тулғанды, унан бер айы ҡалҡынғайны, аяҡтарына баҫа алмай кире ҡолап китте. Аҙыраҡ ятҡас, тағы шулай маташты. Был юлы мәтәләп барып Санъярҙың өҫтөнә төштө. Тегеһе ҡурҡып уянды ла, һикереп тороп баҫты. Ҡыҙ уға тотоноп ҡалҡынырға итте, тик барыбер аяҡтары тыңламаны. Был юлы уны ҡолауҙан егет тотоп ҡалды.—Теймә миңә... Ишетәһеңме, бире?.. Бармағыңды тигеҙәһе.. бума... Һәнәк...Иҫәр, ҡулында һәленеп төшкән ҡыҙға ҡарап ҡалды.